Έρωτας και Ψυχή
‘Ψυχή ελαφίνα που γυρνάς; Πες μου που ταξιδεύεις και του ανέμου οι πνοές θλιμμένα ψιθυρίζουν άρρητα Θεία μυστικά, του Ζέφειρου τραγούδια…Αγριοπούλι, σαν πετάς στη σκοτεινή Νεφέλη, πάνω στου Κύκνου τα φτερά, τη φυλάκή αγναντεύεις που σου ‘λαχε να βρεις στη γη, ύλης πέτρινο κάστρο…Παίρνεις της σάρκας τις σκουριές ψηλά και τις σκορπίζεις, τις αλυσίδες σπάζοντας, ανασασμό γυρεύεις…
Η ψυχή όπως την ορίζει η μυθολογία μας ήταν μια πανέμορφη θνητή κόρη. Αγνή και ντροπαλή τη συνάντησε μια μέρα ο φτερωτός ‘Ερωτας και την αγάπησε με πάθος. Μα η κόρη Ψυχή δεν τον πίστεψε κι ο Έρωτας για απόδειξη της αγάπης του, έπεισε το Δία να της χαρίσει την αιώνια ζωή. Η ψυχή όμως προτίμησε να μείνη θνητή και να μοιράζεται τις χαρές και τις θλίψεις των ανθρώπων. Τότε ο Δίας θαυμάζοντας το μεγαλείο της της χάρισε την αιώνια νεότητα.
Ελληνική Μυθολογία
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.