Ο Σύλλογος πιστός στο ραντεβού του, πραγματοποίησε στις 2-7-2007 την ετήσια εκδρομή του. Αυτή τη φορά «πήραμε τα βουνά». Αναχωρήσαμε από πλατεία Αγίου Βασιλείου, μ’ ένα λεωφορείο ασφυκτικά γεμάτο. Με πολλή καλή διάθεση, πειράγματα κι άλλα ευτράπελα, βρεθήκαμε κοντολογίς κοντά στα Μαζέικα, σημερινή Κλειτορία. Η διαδρομή φανταστική ,ακολουθώντας παράλληλα κατά διαστήματα τον μικρό παραπόταμο Παράπνειο. Γύρω οι πανύψηλοι όγκοι των βουνών καταπράσινοι και σ’ όλο το μήκος της διαδρομής πλατάνια σε κερνούσαν δροσιά και ηρεμία. Περάσαμε την Κλειτορία, μια πόλη πνιγμένη στο πράσινο και τραβήξαμε για την Άγια Λαύρα. Πάνω στο μικρό λόφο το πολυθρύλητο μοναστήρι, φάρος αυταπάρνησης κι ελευθερίας. Τεράστια πλατάνια δεσπόζουν στον περίβολο, μάρτυρες της ματωμένης ιστορίας του τόπου μας. Στο πλάϊ ο ανδριάντας του Παλαιών Πατρών Γερμανού, με πρόσωπο λιτό, βλοσυρό, υψώνει το λάβαρο της ελευθερίας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ». Προσκυνήσαμε και τραβήξαμε

για το Μέγα Σπήλαιο. Διασχίσαμε τη στενή εύφορη κοιλάδα και σε λίγο φθάσαμε στο «Θαύμα» Σπήλαιο. Ένας απότομος και κοφτός βράχος υψώνεται μέχρις τον ουρανό. Αυτός ο ιερός τόπος αποτέλεσε ανά τους αιώνες πολυπόθητο καταφύγιο για τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους. Στα σπλάχνα του φιλοξενεί πολλά μικρά κελιά μοναχών. Θησαυροί αιώνων φυλάσσονται στη βιβλιοθήκη του και ιερά κειμήλια. Θαύμα φυσικής ομορφιάς, ανείπωτης γαλήνης, μεγαλείου και κάλλους. Προσκυνήσαμε δειλά, έχοντας όλοι πάρει κάτι από την ιερότητα του τοπίου και αναχωρήσαμε για τον τόπο Θυσίας, στα Καλάβρυτα. Ένας μεγάλος τύμβος υψώνεται μπροστά σου, τα συναισθήματα αλλάζουν, το αίμα σου παγώνει. Διαβάζεις εκατοντάδες ονόματα, τα μάτια σου δεν μπορούν άλλο θολώνουν…1300 εκτελεσθέντες από τη ναζιστική θηριωδία. Από 12 έως 85 χρονών! Διασώθηκαν μόνο 13 άτομα από το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα. Δυστυχώς ιδού ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ! Μπορεί να φτάσει στο μεγαλύτερο θαύμα, η να εκπέσει στο σκοτεινότερο βάραθρο…Σκυθρωποί φύγαμε για τα σπήλαια των Λιμνών. Ο υδράργυρος είχε σκαρφαλώσει στους 38 βαθμούς και τα σπήλαια μας προσέφεραν την ανάσα δροσιάς που χρειαζόμασταν. Η ξεναγός μας φορώντας χειμωνιάτικο μπουφάν, μας οδήγησε μέσα στις πανέμορφες υγρές στοές του σπηλαίου. Είναι απερίγραπτο το θέαμα που αντικρίζει κανείς σ’ αυτό το χώρο. Τρίτωνες και δράκοι, γοργόνες και νεραΐδες , μορφές που σε παρακολουθούν, εξωτικά που σου κλέβουν την ανάσα. Μια μαγεμένη μικρή πολιτεία. Φύγαμε διακριτικά, αφήνοντας την «τόσο δούλα» να πάρει το μπάνιο της, στις άπειρες μικρές της μπανιέρες. Επόμενη στάση το Πλανητέρου, ώρα φαγητού…Τα καθάρια νερά του Λάδωνα κι ένα δάσος από πλατάνια σε πλανεύουν, το νερό σ’ένα συνεχές μυνίρισμα σε νανουρίζει κι εύχεσαι να γίνεις πλάτανος να ριζώσεις για πάντα εκεί…Ευλογημένο μέρος…Απολαύσαμε το φαγητό, φρέσκο ψάρι που συνοδεύτηκε στο τέλος με ελατίσιο μέλι πάνω στην κηρύθρα, κέρασμα του πρόσχαρου ταβερνιάρη. Ένας καφές λίγο πριν το δρόμο της επιστροφής, λίγα λεπτά ξεκούραση για μια μικρή βόλτα στις όχθες του ποταμού, μερικά ψώνια και αναχώρηση για Τρίπολη. Ο γυρισμός ήταν μια «βακχική τελετή».Πειράγματα και γέλια μέχρις τελικής πτώσης και ο χορός καλά κρατούσε έως την πλατεία Αγίου Βασιλείου. Και του χρόνου παιδιά να είμαστε καλά και ο σύλλογος θα ενοικιάσει λεωφορείο με ΠΙΣΤΑ!