(Άγνωστοι στο Βόλο, γράψανε στον ομαδικό Τάφο των εκτελεσμένων από τους Γερμανούς πατριωτών αγκυλωτούς σταυρούς και τη φράση « Κ α λ ά  σ α ς  κ ά ν α ν.»

Δεν είτανε κατάμαβρη νυχτιά κακού χειμώνα

που χε καρφώσ’ η παγωνιά τ’ αργά νερά στη χούνη

και μανιασμένος ο θρακιάς ξερίζωνε τα δέντρα.

Ούτε κι ουρλιάζαν πεινασμένοι στα φαράγγια οι λύκοι

κι όλα, μεγάλα και μικρά, τα ζωντανά ζαρώναν

στα καταφύγια κ’ οι φτωχοί στ’ αχεροκάλυβά τους

κι έτσι, να πεις, την ατιμία δεν είδε ανθρώπου μάτι!

Τέτοι’ ατιμία, που ξεπερνά και την κορφή τ’ Ολύμπου,

ψηλότερη απ’ την κορυφαία τιμή σου Μεσολόγγι!

Είτανε μήνας Αλωνάρης, ντάλα μεσημέρι,

που ξεφαντώνανε στα κλώνια ασίγαστα τζιτζίκια,

στη θάλασσα των αμπελιών μελώναν τα σταφύλια

και βίγλιζε στη δημοσιά με χίλια μάτια ο ήλιος

κι από τον ήλιο πιότερο λαμπάδιαζε ο τάφος.

Κι έξαφνα εράγ’ η Κόλαση και ξέρασε ποτάμι

όση βρωμιά χε κατακάτσει μέσα της αιώνες

και χύθηκε ακράταγη να καταπιεί τον τάφο

κι όλη φαρμάκωσε την πλάση και την Ιστορία!

Κ’ η Μάνα, η μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα,

σαν έγειρε και διάβασε όσα δε λέει το στόμα:

«καλά σας κάναν», έχασε το φως των ομματιών της.

Τυφλή αντικρύζει τ’ αβριανά, τυφλή τα περασμένα.

Δεν ήταν ένας μήτε δυο, παρ’ όλη η Προδοσία!

Κι αν δεν βαριέσαι, βάλε την να πιάσει τον εαυτό της…

Κώστας Βάρναλης

«Ελεύθερος Κόσμος»