Τον προσφιλή φίλο, συγχωριανό, ξάδελφο,συγγενή μας Χρήστο Τυροβολά πήρε ξαφνικά ο θάνατος και ο άτιμος ούτε που μας ρώτησε…Τραγικές φιγούρες οι δικοί του άνθρωποι, τσακισμένοι από τον πόνο, τα δυό του παλικάρια, Δημήτρης και Μάριος, η αγαπημένη του σύζυγος Έλενα, οι χαροκαμένοι γονείς, Δημήτρης και Κωστούλα και η μονάκριβη αδελφή του Θεοδώρα και γαμβρός του Γιώργος. Τον χάσαμε σε ηλικία 52 χρόνων, είχε πολλά να προσφέρει στην μικρή κοινωνία της πόλης μας, όμως άλλες οι βουλές του Κυρίου. Καλό σου ταξίδι αδερφέ μας ίσως κάποια μέρα ανταμώσουμε εκεί πάνω…

Στην χαροκαμένη Μάνα:

Σε είδε τ’ άστρο του Νοτιά τη θλίψη να χτενίζεις
σαν λυγαριά λυγίζεις
μπροστά στον κεραυνό.
Τη λύτρωση αναζητάς Μάνα ξεμαλλιασμένη
κι η σκέψη σου μακραίνει
στο γκρίζο δειλινό.

Κεντούσες με το βλέμμα σου βαθύσκιωτο χιτώνα
για το βαρύ χειμώνα
που βρήκε την καρδιά
και η πνοή ασάλευτη σαν μαραμένο κρίνο
με δάκρυα θα πλύνω
αχτένιστα μαλλιά.

Το κέρινο το σώμα σου πως να το τραγουδήσω
και πώς να σε αφήσω
στης λήθης φυλακή;
Φωτίζεις τώρα τις σκιές του Άδη τα σκοτάδια
κι είναι η ψυχή μου άδεια
στης μοναξιάς σιωπή…

Ένα μικρό χαμόγελο στην πέτρα θα σκαλίσω
για να σε φέρω πίσω
στην παγωνιά του νου
Σκύβω φιλώ τα μάτια σου γιέ μου για δεν μου κρένεις;;;
Τι γρήγορα ανεβαίνεις
τη σκάλα τ’ ουρανού…

Τάκις Τζίβας