Σε μία λιτή και λαμπρή τελετή ο Πολιτιστκός Σύλλογος Θανιωτών τίμησε τον Πάνο Κολοκοτρώνη.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους:

1) Ο εκπρόσωπος της βουλής των Ελλήνων , βουλευτής Αρκαδίας κ. Παπαηλιού Γεώργιος
2) Ο εκπρόσωπος της Περιφέρειας Πελοποννήσου , αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου κ . Ρουμελιώτης Γεώργιος
3) Ο Δήμαρχος Τρίπολης κ. Παυλής Δημήτριος
4) Ο περιφερειακός σύμβουλος κ. Κατσίρης Ιωάννης
5) Οι δημοτικοί σύμβουλοι: Τότσης Ηλίας , γραμματέας του Δημοτικού Συμβουλίου Κοσκινάς Δημήτριος , αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου
Ζαμπαθά Χριστίνα Τζιούμης Ηλίας Τσαμούλος Νικόλαος
Κούρος Ηλίας Τυροβολάς Δημήτριος

Σε μια συνγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα ακούσαμε τον πανηγυρικό λόγο απο τον κ. Δημητρακόπουλο Τάκι που αναφέρθηκε στα αίτια δολοφονίας του παλληκαριού. Παραθέτουμε αυτούσια την ομιλία παρακάτω. Ο Σύλλογός μας σας ευχαριστεί για μία ακόμη φορά για την τιμή που μας κάνατε, για ην τιμή και το χρέος όλων προς την πατρίδα

Κυρίες και κύριοι, εκλεκτοί προσκεκλημένοι, συνοδοιπόροι της καθημερινής βιοπάλης. Ας ήταν να μιλούσαμε σήμερα για ένα ευχάριστο γεγονός, δυστυχώς θα περιγράψουμε την δολοφονία του Πάνου Κολοκοτρώνη που έμελλε να γίνει επική τραγωδία της πατρίδας μας. Προφητικός και επικλητικός ο λόγος του Εθνικού μας ποιητή…

«Παλληκάρια μου, οἱ πολέμοι
γιὰ σας ὅλοι εἶναι χαρά,
καὶ τὸ γόνα σας δὲν τρέμει
στοὺς κινδύνους ἐμπροστά.

Ἀπ’ ἐσᾶς ἀπομακραίνει
κάθε δύναμη ἐχθρική,
ἀλλὰ ἀνίκητη μιὰ μένει
ποὺ τὲς δάφνες σας μαδεῖ.

Μία, ποὺ ὅταν ὠσὰν λύκοι
ξαναρχόσαστε ζεστοί,
κουρασμένοι ἀπὸ τὴ νίκη,
ἄχ, τὸ νοῦ σᾶς τυραννεῖ.

Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει
ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει,
«πάρ’ το», λέγοντας, «καὶ σῦ».

Φίλοι και φίλες, γνωρίζουμε όλοι τον υπέρμαχο αγώνα που έκανε ο λαός μας, για να αποτινάξει τον Τουρκικό ζυγό, τετρακοσίων χρόνων σκλαβιάς και υποτέλειας…
Έχουν περάσει διακόσια χρόνια από τότε και την λευτεριά που αγωνίστηκαν και πέθαναν για αυτή, δεν την ανταμώσαμε ακόμα.

Τη λευτεριά που πίστεψαν και καρτερούσαν τόσα χρόνια, τους την έκλεψαν, την έκρυψαν «σ’ ένα βαθύ πηγάδι, μέσα στο πέλαγος.» Την θέση των Τούρκων πήραν καινούριοι δυνάστες… Οι αλυσίδες άλλαξαν
Την βαρβαρότητα και την σκληρότητα την διαδέχθηκε ο «βδελισμός,» αυτά τα γλοιώδη όντα που σου ρουφούν το αίμα μέχρι σταγόνας.(Τοκογλύφοι).

Σήμερα συνειδητοποιούμε με τρόμο πως οι Δανειστές της Επανάστασης του ..21 είναι τα ίδια πρόσωπα, απάνθρωπα και σκοτεινά όπως τότε. Για να το πετύχουν αυτό, χειρίστηκαν πρόσωπα και καταστάσεις με άνομο τρόπο, με δόλια μέσα, ραδιουργίες και δολοφονίες…

Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης.(Μακρυγιάννης)

Καθ’ όλη την Επανάσταση δεν πολεμούσαμε μόνο με την Τουρκιά αλλά με Γάλλους και Γερμανούς μισθοφόρους αξιωματικούς, που είχαν στο στράτευμα ξηράς οι Τούρκοι και Άγγλους καπετάνιους στα πολεμικά τους πλοία. Όμως ας δούμε με τη σειρά τα γεγονότα της ταραγμένης εκείνης περιόδου…

Ο πρώτος οργανισμός διοίκησης που συγκροτήθηκε από τους επαναστατημένους Έλληνες της Πελοποννήσου τον Μάιο του 1821, αμέσως μετά το ξέσπασμα της επανάστασης ήταν Πελοποννησιακή Γερουσία με πρόεδρο τον Π. Μαυρομιχάλη και γραμματέα τον Ρήγα Παλαμήδη.. Ήταν αναγκαίο να σχηματισθεί μια πρόχειρη Κυβέρνηση το συντομότερο δυνατόν για να πεισθούν οι Ευρωπαίοι πως δεν ήταν μια κοινή εξέγερση των ραγιάδων, αλλά μια επανάσταση λευτεριάς όλου του Γένους…

Μετά την ανάληψη της στρατιωτικής αρχηγίας από τον Δ. Υψηλάντη άρχισαν οι ετοιμασίες για μια εθνοσυνέλευση που θα αντικαθιστούσε προηγούμενους οργανισμούς όπως αυτόν της Πελοποννησιακής Γερουσίας.

Η Α’ Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου το Δεκέμβριο του 1821 έδωσε Σύνταγμα και δυο Σώματα, το Εκτελεστικό και το Βουλευτικό, που θα αποτελούσαν τη διοίκηση. Πρόεδρος του Εκτελεστικού (δηλ. της Κυβέρνησης) ο Αλ. Μαυροκορδάτος και του Βουλευτικού ο Δημ. Υψηλάντης, φάνηκε ολοκάθαρα ο παραγκωνισμός του Θ. Κολοκοτρώνη και άλλων επιφανών φιλικών . Η επικείμενη χορήγηση δανείου από τις Αγγλικές τράπεζες με υποθήκη και εκποίηση της εθνικής περιουσίας δημιούργησε αντιδικίες και συγκρούσεις που σθεναρά ο Θ. Κολοκοτρώνης πρόβαλλε αντιρρήσεις και κατάφερε να αποτρέψει.

Η δεύτερη Εθνοσυνέλευση έγινε στο Άστρος. Πληρεξούσιοι που ήταν προσκείμενοι στην κυβέρνηση έμειναν στο χωριό Αγιαννίτικα Καλύβια, ενώ όσοι υποστήριζαν τους στρατιωτικούς και όσοι ήταν αντίθετοι με την κυβέρνηση, έμειναν στα Μελιγιώτικα Καλύβια. Στο Άστρος άρχισαν να προσέρχονται τα μέλη της κυβέρνησης από τις αρχές Μαρτίου, αλλά χρειάστηκε ένας περίπου μήνας μέχρι να έλθουν οι πληρεξούσιοι. Η συνέλευση άρχισε στις 10 Απριλίου 1823 στο Άστρος Κυνουρίας και κράτησε μέχρι τις 30 Απριλίου.

Σύμφωνα με το νέο Καταστατικό Χάρτη:

• Ορίστηκε πλέον ενιαία Κυβέρνηση και καταργήθηκαν οι Τοπικές Διοικήσεις.
• Η Ελληνική Διοίκηση αποτελείτο από το Βουλευτικό και το Εκτελεστικό, ενώ τρίτη εξουσία, ανεξάρτητη, ήταν η Δικαστική. Προσωρινή έδρα ορίστηκε η Τρίπολη.

Ένα από τα σημαντικά σημεία της Δεύτερης Εθνοσυνέλευσης είναι η κατάργηση της αρχιστρατηγίας, απόφαση που αν και χωρίς αναφορά στο όνομά του, κατάργησε τη θέση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Καθορίστηκαν το λευκό και κυανό ως τα χρώματα της Ελληνικής σημαίας.
Αποφασίστηκε η δημιουργία τακτικού στρατού και κυβερνητικού στόλου.

Δυστυχώς λίγο πριν τελειώσει η επεισοδιακή αυτή συνέλευση οι του Βουλευτικού εκλεγμένοι βουλευτές ζήτησαν εκ νέου από τον Κολοκοτρώνη να υπογράψει δάνειο που ζητούσαν από την Αγγλία 2.000.000 λιρών και δεύτερον να εκποιήσουν δημόσια περιουσία για τις ανάγκες του αγώνα. Ο Γέρος αρνήθηκε οργισμένος, τα πράγματα οδηγήθηκαν στα άκρα. Ο ραδιούργος Μαυροκορδάτος έχοντας τους Νησιώτες με το μέρος του και τους Στερεολλαδίτες που εκπροσωπούνταν από τον Κωλέττη έπεισε τμήμα της βουλής να καθαιρέσει τον προσωρινό πρόεδρο της κυβέρνησης Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και των μελών Σωτήρη Χαραλάμπη και Ανδρέα Μεταξά και να αναδείξει τον Γ. Κουντουριώτη ως προέδρο της προσωρινής κυβέρνησης και συνεπακόλουθη παραλαβή – διαχείριση του δανείου…

Ήδη όμως από το δεύτερο μισό του 1823 η ανοικτή σύγκρουση μεταξύ του Βουλευτικού και του Εκτελεστικού δυσχέραινε τα πράγματα, μην αφήνοντας πολλά περιθώρια για επιτυχή και ακριβή εφαρμογή των όσων είχαν αποφασιστεί στην Εθνοσυνέλευση.

Αν και η κατάργηση των περιφερειακών διοικήσεων ήταν από τα πρώτα μελήματα των Παραστατών για να μπορέσουν να καμφθούν τα ισχυρά τοπικιστικά συμφέροντα, κάτι τέτοιο στην πράξη δεν μπόρεσε να αποτραπεί. Ήδη οι εκπρόσωποι που εκλέχθηκαν στα δύο όργανα άσκησης της εξουσίας, δηλαδή στο Βουλευτικό και το Εκτελεστικό, φανέρωναν και τους συσχετισμούς των δυνάμεων. Έτσι, το Βουλευτικό σώμα βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και των νησιωτών, ενώ το Εκτελεστικό κάτω από την επιρροή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, των Πελοποννησίων και των στρατιωτικών.

Είναι φανερό πως ο Μαυροκορδάτος και οι άλλοι ανησύχησαν τόσο πολύ από τις συνεχείς επιτυχίες των στρατιωτικών και του Κολοκοτρώνη ιδιαίτερα, που δεν τους ενδιέφερε καλά καλά η πορεία του αγώνα όσο η προσωπική τους εξασφάλιση. Αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος (1824),
Η πρώτη φάση της σύγκρουσης δεν άργησε να έρθει. Διαμορφώθηκαν δυο παρατάξεις. Η πρώτη με επικεφαλής τον Κολοκοτρώνη, ενώ η δεύτερη συσπείρωνε τους σπουδαιότερους προκρίτους τής Πελοποννήσου, νησιώτες και Στερεοελλαδίτες.

Το ρουμελιώτικο στοιχείο, που δεν είχε ενεργό ανάμιξη στη φάση αυτή, εκπροσώπησε ο ηπειρώτης Ιωάννης Κωλέττης. Το θέατρο των επιχειρήσεων υπήρξε η Πελοπόννησος. Από το Κρανίδι το Βουλευτικό κηρύσσει παράνομο το Εκτελεστικό και κηρύσσει νέο, με επικεφαλής τον Υδραίο μεγαλοκαραβοκύρη Γεώργιο Κουντουριώτη και μέλη τους Παναγιώτη Μπόταση, Ιωάννη Κωλέττη, Νικόλαο Λόντο και Ανδρέα Ζαΐμη. Τώρα το μόνο που αναζητούσαν οι ‘κυβερνητικοί’ ήταν η σπίθα, η αφορμή για να συντρίψουν τους αντάρτες. Κι αυτό δεν άργησε να γίνει. Οι Αρκάδες της Τριφυλίας αρνούνται να πληρώσουν φόρους και ξεσηκώνονται.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά γράφεται μια από τις πιο μελανές σελίδες της ελληνικής επαναστάσεως. Οι Ρουμελιώτες και συγκεκριμένα οι Μακρυγιάννης, Παπαφλέσσας, Τζαβέλλας, Καραϊσκάκης, Γκούρας, Δράκος και Καρατάσος διατάζονται να επιβάλουν την τάξη στην εξεγερμένη Πελοπόννησο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς αυτή η έμπνευση του σχεδίου ήταν εξολοκλήρου του Ιωάννη Κωλέττη.

Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα βρέθηκε να στροβιλίζεται άγρια και ο πρωτότοκος γιος του Γέρου του Μοριά Πάνος Κολοκοτρώνης, εξαργυρώνοντας με το αίμα του την βαριά κληρονομιά του πατέρα του. Γεννήθηκε το 1798 στο Λιοντάρι της Μεγαλόπολης. Μετά τον δεύτερο κατατρεγμό των κλεφτών από την Τουρκιά, ο Γέρος βρήκε καταφύγιο με την οικογένειά του στην Ζάκυνθο όπου εκεί ανδρώθηκε ο Πάνος κι έλαβε σπουδαία μόρφωση.

Σπούδασε στην ξακουστή τότε Ιόνιαν Ακαδημίαν στην Κέρκυρα του φιλέλληνα λόρδου Γκύλφορδ. Άριστος μαθηματικός, μιλούσε άπταιστα τα αρχαία Ελληνικά, Ιταλικά και Γαλλικά. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, Βαλτέτσι, πολιορκία της Τριπολιτσάς, Δερβενάκια και διακρίθηκε για τις στρατιωτικές του αρετές την τόλμη και την στρατηγική του. Διετέλεσε

Φρούραρχος του Ναυπλίου το οποίο και παρέδωσε κατά διαταγή του Γέρου για να μην χυθεί αίμα αδελφικόν εις τον Ζαϊμην και Λόντον. Κατόπιν αυτού λαμβάνει διαταγή και αναχωρεί προς την Πάτρα να βοηθήσει τον αδελφό του Γενναίο στην πολιορκία.

Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση έχει αποστείλει τον Παπαφλέσσα με τον Κωλέττη και τους υπόλοιπους Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς συνοδευόμενοι από δυο χιλιάδες΄μαζέματα΄ έτσι τους αποκαλούσε ο Γέρος, όλοι μισθοφόροι να τιμωρήσουν τους Ντρέδες. Οι κυβέρνηση Κουντουριώτη έχει επικηρύξει τους αντάρτες ως παράνομους και προδότες της πατρίδας. Ο Κωλέττης με τα μισθοφορικά στρατεύματα λεηλατούν βασανίζουν καταληστεύουν τον κόσμο στα χωριά της Νότιας Πελοποννήσου.

Ο Πάνος παίρνει εντολή από τον Γέρο μαζί με το Γενναίο να λύσουν την πολιορκία της Πάτρας και να περάσουν από τα χωριά της Μεσσηνίας να προστατέψουν τους κατοίκους. Μαθαίνοντας ο Παπαφλέσσας πως ο Πάνος είναι καθ’ οδόν με 800 παλληκάρια, εγκαταλείπει νύχτα τους εμπλεκόμενους και φεύγει για το Κρανίδι.

Ο Πάνος κατάφερε να αφοπλίσει τα ληστρικά κυβερνητικά σώματα και τα εξαπέστειλε πίσω στην κυβέρνηση. Οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου βλέποντας την αισχρή συμπεριφορά της κυβέρνησης Κουντουριώτη, τάχθηκαν με το μέρος του Κολοκοτρώνη .Ο Γέρος άρχισε να ζώνει την Τριπολιτσά και να εξαπλώνει τις δυνάμεις του στα γύρω χωριά. Από τον Πάνο ζήτησε να έρθει και να πιάσει το χωριό Θάνα, στρατηγικής σημασίας για τις επιχειρήσεις.

Στην περιοχή είχε καταφτάσει κι Βάσσος Μαυροβουνιώτης με κυβερνητικά στρατεύματα και εξαπλώθηκαν στα γύρω χωριά της Τριπολιτσάς απειλώντας να εισβάλουν εις την επαρχίαν Καρυταίνης. Ο Κολοκοτρώνης και οι Δεληγιαναίοι είχαν καταλάβει την Συλίμνα, ο δε Γενναίος είχε πιάσει τα χωριά Ρίζες, Μεϊμέταγα, Καπαρέλι και Καμάρι. Γράφει ο αυτόπτης μάρτυς και γραμματικός του Πάνου Θεόδωρος Ρηγόπουλος:

– Άμα λοιπόν εφθάσαμε στου Θάνα, είδαμε κάτω άνδρα ξεσκούφωτο να φωνάζει και να κλαίει…
– Καπετάν Πάνο- καπετάν Πάνο έπιασαν τον καπετάνιο Στάικο να τρέξεις να τον βγάλεις…

Ο Σταϊκόπουλος ήταν ο πορθητής του Παλαμηδίου στην Ακροναυπλία και κουμπάρος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ένας από τους ήρωες της Επανάστασης…

Αυτός ήταν ο Ιωάννης Ζατουνίτης γραμματέας του Στάικου που τον έπιασαν οι στρατιώτες της βουλής στο Άγιο Σώστη κι αφού τον αφόπλισαν τον άφησαν ελεύθερο. Στρατιώτες του Βάσσου είχαν συλλάβει τον Σταϊκόπουλο και τον οδήγησαν στο χωριό Βουνό. Ο Πάνος τότε διέταξε τους στρατιώτες να ακολουθήσομε τον άνθρωπο αυτόν και να ελευθερώσουμε τον Στάικο. Στείλαμε μήνυμα να ελευθερώσουν τον κρατούμενο αλλά αρνήθηκαν κι έτσι συγκροτήσαμε πόλεμο και τους περιορίσαμε εντός του χωρίου.

Όταν πληροφορηθήκαμε την παρουσία του Γενναίου στο διπλανό χωριό Καμάρι συνεννοηθέντες να επιτεθεί ο Γενναίος πλαγίως κατά των εν Βουνώ και να τους αναγκάσομε ή να παραδοθούν ή να φύγουν. Κι εκεί που όλα ήσαν έτοιμα ν΄ αρχίσει η επίθεση βλέπουμε ξαφνικά τους στρατιώτες μας να οπισθοχωρούν και να φεύγουν έντρομοι. Ο Πάνος εταράχθη εις το φαινόμενο αυτό και ρωτούσε τι συμβαίνει αφού οι εχθροί μας ήσαν κλεισμένοι στας οικίας του χωριού.

Σε λίγο μάθαμε ότι στρατός από την Τρίπολη εξελθών ερχόταν να μας χτυπήσει εκ των νώτων. Όμως κανένας στρατός δεν φαινόταν στον ορίζοντα και μείναμε ξαφνικά μόνο οι τέσσερις μας, ο Πάνος, εγώ, ο Γιαννάκης ο Βανκιώτης υπασπιστής του και ο Ανάστος Σιαμαράνης φροντιστής του.

Ποια ήταν η αιτία της αιφνιδίας αυτής τροπής; Εντός του στρατεύματος υπήρχαν καπεταναίοι όπως ο Ροϊλός από την Στεμνίτσα κ άλλοι που είχαν συνεννοηθεί με τον Πλαπούτα και των οπαδών αυτού και δεν ήθελαν να πολεμήσουν κατά των κυβερνητικών ώστε ζητούσαν ευκαιρίαν να αποδράσουν ή να λιποτακτήσουν…

Ενώ λοιπόν οι στρατιώτες μας έφευγαν σαν να τους καταδίωκε πολυάριθμο ιππικό, βγήκαν από το Βουνό κι ερχόταν ξοπίσω μας, αλλά δεν μας ακολούθησαν αφού ήμασταν μόνο τέσσερις. Εμείς μεμονωμένοι οδεύαμε προ το Μπεσίρι και δια της Μάκρης μεταβούμε στην Συλίμνα.
Μόλις κατεβήκαμε ει το επίπεδον εγκαρσίως της από Τριπόλεως προς Μπεσίρι αγούσης οδού παρά την έξοδον μικρού χειμάρρου, ακούσαμε πίσω μας πυροβολισμόν αλλά πολύ μακρινό η δε βολή ερχόμενη συρίζουσα από μακράν έπεσε έμπροσθεν του ίππου του Πάνου και στραφέντες είδαμε δύο στρατιώτας του Βάσσιου ιστάμενους στη ράχη από όπου κατεβήκαμε, φορούσαν σαρίκια ο μεν λευκόν ο δε μαύρον ή πράσινον, η απόσταση ήτο μεγάλη και δεν ξεχωρίζαμε. Τότε πυροβόλησε κι ο δεύτερος και ως εκ θαύματος η σφαίρα τρύπησε το πίσω μέρος της κεφαλής και βγήκε από την σιαγόνα.

Ο Πάνος έπεσε αμέσως νεκρός από τον ίππο του. Πολύ πλησίον και ανατολικά από το σημείο που έπεσε το παλληκάρι υπάρχει μια συστάδα από βράχους. Εκεί είχε στηθεί η παγίδα θανάτου από 30 στρατιώτες του Κώτζου Βούλγαρη.
«Εξεκένωσαν δις τα όπλα των αλλά ουδεμία βολή μας προσέλαβεν, ειμή ο καπνός κι ο κονιορτός μας έπνιξαν αν κι εγώ ήμουν έφιππος»

Τι ειρωνεία; Εξήντα σφαίρες έπεσαν σε λίγα τετραγωνικά μέτρα και δεν λαβώθηκε κατά λάθος κανείς ούτε γρατζουνιά; Και ήρθε ένα βόλι από πεντακόσια μέτρα μακριά και βρήκε το τέλειο σημείο, την κεφαλή του συγκεκριμένου στόχου δηλ. του Πάνου; Οι κύριοι πίσω από τους βράχους δεν ήσαν απλώς στρατιώτες. Εντεταλμένοι δολοφόνοι ήταν αφού απέδειξαν πως ήταν άριστοι σκοπευτές εφοδιασμένοι με τα κατάλληλα όπλα.
Σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να τραυματίσουν τους συνοδοιπόρους του Πάνου, έπρεπε να φανεί ατύχημα, έτσι το είχε σχεδιάσει η εταιρία δολοφόνων της Αγγλίας, ένα τυχαίο γεγονός…

Το ‘Φιλελληνικό’ Κομιτάτο του Λονδίνου, δεν κερδοσκοπεί απλώς εις βάρος της Επανάστασης, εκτρέπει την επανάσταση και χτίζει το κράτος των ημετέρων, το οποίο χρησιμοποιεί για την εξόντωση των ηγετών της αντίπαλης πλευράς… Ο Πάνος Κολοκοτρώνης ήταν προαποφασισμένο να πεθάνει, το ίδιο κι ο Γέρος.

Ο αγγλόφιλος Σπ. Τρικούπης, σε επιστολή της 3ης Απριλίου του 1824 προς το Φιλελληνικό Κομιτάτο του Λονδίνου, γράφει μεταξύ άλλων:
«…Εκτός των εξωτερικών εχθρών απεκτήσαμεν ήδη και εσωτερικούς, τους αντάρτας της διοικήσεως (…). Τα δάνεια λοιπόν θέλει νικήσωσι και αυτούς, και άλλους θέλει φέρωσιν εις μετάνοιαν»

Έναν ολόκληρο λαό δεν τον αφήνεις έτσι αχαλίνωτο, παράγει πλούτο και οι Άγγλο Σάξωνες επιζητούν να καρπωθούν την μερίδα του λέοντος που θα τους αποφέρουν τα δάνεια που προσπαθούν να δώσουν στους Έλληνες και τα αποστρέφεται ο Κολοκοτρώνης.

Δάνεια με απεχθείς όρους!!!

Σήμερα φίλες και φίλοι κάθε ευρώ από την εργασία του Έλληνα τα 85 λεπτά πηγαίνουν στις τσέπες των δανειστών!

Δάνεια που μας επέβαλαν, αφού την διοίκηση της χώρας ανέλαβαν τα όργανά τους, Μαυροκορδάτοι, Κωλέττηδες, Νέγρηδες, Κουντουριώτες και δολοφόνησαν τους αληθινούς ηγέτες μας ξεκινώντας από τον Πάνο, τον Οδυσσέα, Καραϊσκάκη, Καποδίστρια, φυλάκισαν τον Γέρο, Πλαπούτα, Νικηταρά…

Μέχρι το 1897, ο συνολικός δανεισμός μας έφθασε στα 770 εκ. Γαλλικά φράγκα από τα οποία “στο χέρι πήραμε” 389 εκ. δηλαδή μόλις το 50,5%. Με την συνηθισμένη τακτική δηλαδή, υπογράψαμε στους τοκογλύφους «γραμμάτια» και στο χέρι πήραμε μόλις τα μισά. Και φυσικά τα τοκοχρεολύσια … έτρεχαν!!!
«το 1994 χρωστούσαμε 90 δις ευρώ, πληρώσαμε 517 δις ως το 2010 και παρ όλα αυτά χρωστάμε άλλα 340 δις¨.
Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια ευρώ) φανταστείτε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια!

– Μπορεί να μας έδωσαν ψίχουλα για να πολεμήσουμε για την ανεξαρτησία μας, αλλά τα εξαργύρωσαν επί δύο σχεδόν αιώνες! Για 200 χρόνια ο Έλληνας πληρώνει «αέρα» στους Γερμανούς και στους λοιπούς Φραγκολεβαντίνους, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία. Από το αστρονομικό ποσό που έχουμε πληρώσει τα 200 αυτά χρόνια, ζήτημα να έχουμε λάβει στην πραγματικότητα ένα 25% και ίσως να είναι και μικρότερο.

Ό Έλληνας ήταν ο πλέον καλοπληρωτής δανείων τα τελευταία 200 χρόνια! Και αυτά που μας ζητάνε σήμερα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά υπέρ-τοκοχρεολύσια, ανακεφαλαιοποιήσεις τόκων και σε καμία περίπτωση δεν είναι χρήμα το οποίο το λάβαμε στα χέρια μας ποτέ, και το σπαταλήσαμε.
Έτσι το παρουσιάζουν οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί Γάλλοι, Άγγλοι και οι Ολλανδοί, γιατί έτσι τους βολεύει, μιας και είναι οι κύριοι δράστες του εγκλήματος και αυτοί οι οποίοι καρπώθηκαν τον Ελληνικό πλούτο!!!

Δάνεια, που στο σύνολό τους είναι αποικιοκρατικά, με εξοντωτικούς όρους, τα οποία τα αποπληρώσαμε μέχρι τελευταίας … δεκάρας!
Σήμερα τίποτα δεν έχει αλλάξει, επικράτησαν από τότε τα δύο κόμματα, ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (Αγγλικό) και το ΠΑΣΟΚ, (Γαλλικό) τελευταία αναρριχήθηκαν στην εξουσία και οι ‘Ναπαίοι’ υποτίθεται φίλο – Ρωσικό.

Αλλοίμονο, αυτοί έδωσαν «γη και ύδωρ» τίποτα δεν άλλαξε και το έργο συνεχίζεται ακόμα πιο εφιαλτικό… Ίσως αυτοί να είχαν την μοναδική ευκαιρία να αρνηθούνε όλα τα χρέη που έχουν φορτώσει στις πλάτες του Ελληνικού λαού. Στο κάτω κάτω της γραφής βρισκόμαστε στη δίνη ενός ανελέητου οικονομικού πολέμου και είναι προτιμότερο ένας ένδοξος θάνατος, πολεμώντας για τα δίκαια του λαού σου, παρά να πεθαίνεις διαρκώς κατηφής κι ατιμασμένος…Δυστυχώς μας έχουν παρασύρει σ’ ένα σκοτεινό τούνελ χωρίς αύριο… μας έχουν εγκλωβίσει:

Σ’ ένα παιχνίδι αριθμών γρίφων και αινιγμάτων
Του παραλόγου θέατρο, παράσταση σκιών
Πίνουν κρασί ανέρωτο εις μνήμην των θυμάτων
βαθιά μας μπήγουν τα καρφιά στις άκρες των χεριών…

Τελειώνοντας να αναφέρω και να παρακαλέσω τους τοπικούς κυβερνώντες κι άρχοντες πως το μνημείο που στήθηκε εις μνήμη του Πάνου Κολοκοτρώνη, πρέπει να τύχει ιδιαιτέρας φροντίδας και προσοχής από την πολιτεία, να καταστεί χώρος ομόνοιας, σύμπνοιας αδελφοσύνης και τόπος διδασκαλίας της ιστορικής αλήθειας, να πέσει άπλετο φως στα θλιβερά γεγονότα, μόνο έτσι θα γιατρευτούν οι πληγές…

Ευχαριστώ τον Πολιτιστικό Σύλλογο για την τιμή που μου έκανε κι όλους εσάς που η παρουσία σας μας χαροποιεί ιδιαίτερα και μας δίνει δύναμη να αγωνιζόμαστε για τα δίκαια και το καλό της πατρίδας μας…

Θάνα Αρκαδίας Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018
Τάκις Δημητρακόπουλος