Ογδόντα έξη χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από την τραγικότερη συμφορά που βρήκε τους Έλληνες κι ακόμα ξεπληρώνουμε τις συνέπειες αυτές. Την αλήθεια δεν θέλουν να την πουν. Ας προσπαθήσουμε να καταγράψουμε τα γεγονότα χωρίς κρίσεις και σχόλια. Το 1919 ο πρωθυπουργός τότε Ελ. Βενιζέλος ετοιμάζει εσπευσμένα στη Θεσσαλονίκη (3) τρεις μεραρχίες στρατού να τις αποστείλει κατ’ απαίτηση της ΑΝΤΑΤ στην Κριμαία. Προλαβαίνει και στέλνει τη (1) μία. Νέα εντολή της ΑΝΤΑΤ να στείλει εκστρατευτικό σώμα για κάλυψη της περιοχής της Σμύρνης. Εντός (2) εβδομάδων έχει μεταφερθεί δια θαλάσσης η επονομαζόμενη «σιδηρά μεραρχία» στον τομέα της Σμύρνης. Τους άλλους τομείς καλύπτουν Γαλλία – Αγγλία – Ιταλία. Από το αντίπαλο μέρος ο Μουσταφά Κεμάλ έχει ξεκινήσει την Εθνικιστική του εκστρατεία και επιβάλει με κάθε τρόπο τον παντουρκισμό σ’ ένα πολυφυλετικό και πολυθρησκευτικό κράτος που ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι τότε. Το 1920 εν μέσω πολέμου ο Βενιζέλος προκηρύσσει εκλογές… Η γιαγιά – Μαρία – αγράμματη γυναίκα της προσφυγιάς και Βενιζελική, το θυμάται: Ο Βενιζέλος έκαμε εκλογές μέσα στον πόλεμο! Γιατί άραγε το λέει αυτό η γιαγιά; Θ’ απαντήσει μετά από πολλά χρόνια, λίγο πριν το θάνατό του ο ίδιος. Τις εκλογές τις κέρδισε ο Γούναρης, κύριος εκπρόσωπος της αντιβενιζελικής παράταξης, με την υπόσχεση να τερματίσει τον πόλεμο. Οι στρατιώτες στην μικρά Ασία ήσαν στρατευμένοι πολλά χρόνια. Κι ως εκ τούτου οι καλλίτεροι, οι πιο έμπειροι μαχητές που είχε ποτέ ο ελληνικός στρατός. Εν τω μεταξύ η μεταστροφή των μεγάλων δυνάμεων, εμφανίζεται απροκάλυπτα πλέον. Η Γαλλία και η Ιταλία χωρίς περιστροφές μας εγκαταλείπουν. Η Αγγλία μας το λέγει «διπλωματικά». Η Αμερική θα κάνει βόλτες με τα καράβια της, στον κόλπο της Σμύρνης μετά από (2) δύο χρόνια και θα σφυρίζει αδιάφορα. Η τραγωδία ξεκινά για τον Ελληνισμό της Μικρασίας, μπαίνει στην τελική του φάση, γιατί η εθνοκάθαρση έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν. Οι μονομάχοι συντάσσονται. Ο Κεμάλ, ο επονομασθείς Ατατούρκ  (πατέρας των Τούρκων) εξασφαλίζει με έξυπνες κινήσεις: 1) Την υποστήριξη των Μπολσεβίκων, οι οποίοι εκείνα τα χρόνια εδραίωναν την εξουσία τους ενάντια στους Τσαρικούς αλλά και τους δυτικούς Άγγλο – Γάλλους και την Ελληνική μεραρχία που είχε εκστρατεύσει στην Κριμαία. Ταλαίπωρη Ελλάδα τι πληρώνεις! 2)Την ανοικτή υποστήριξη της Γαλλίας – Γάλλοι αξιωματικοί διευθύνουν τις βολές πυροβολικού του στρατού των Νεότουρκων του Κεμάλ. 3) Την ανοικτή υποστήριξη της Ιταλίας, η οποία επιτρέπει αρχικά την διέλευση ατάκτων Τσετών μέσα από τις γραμμές της, για να παρενοχλούν το Ελληνικό εκστρατευτικό σώμα στη Σμύρνη. Μάταια ο Στρατηγός Παπούλας ζητεί να ληφθούν μέτρα. Από την δική μας την πλευρά, υπάρχουν γεγονότα, για τα οποία θα πρέπει κάποτε να το πάρουμε απόφαση και να κάνουμε την κριτική μας. Οι αξιωματικοί μας διαιρούνται σε Βενιζελικούς και Κωνσταντινικούς. Αποφασίζεται να προχωρήσουν στο βάθος του Τουρκικού εδάφους, να εξοντωθεί ο στρατός του Κεμάλ. Η ενδοχώρα της Τουρκίας μεγάλη, αφιλόξενη. Φθάνουμε έξω από την Άγκυρα στο Σαγγάριο ποταμό. Εκεί δίχως τρόφιμα και πολεμοφόδια, εγκαταλελειμμένοι από τους « Συμμάχους» θ’ αρχίσει η υποχώρηση. Ο στρατός μας δεν νικήθηκε σε τακτικές μάχες, αλλά στη στρατηγική. Η ένδοξη εκείνη στρατιά πολέμησε (3) τρεις εβδομάδες στο Σαγγάριο και δεν λύγισε. Οι παππούδες μας ήταν εκεί. Στη μνήμη τους υποκλινόμαστε. Στο μεγαλείο τους αποτείνομε φόρο τιμής. Δεν υπήρξε άλλος στρατός που να χτύπησε την Τουρκιά τόσο βαθιά, μέχρι την καρδιά της. Ακόμη και σήμερα η κραυγή «Γιουνάν» (Ίωνας – Έλληνας) προκαλεί τρόμο. Στην υποχώρηση έγιναν πράγματα φοβερά. Μονάδες ολόκληρες διαλύθηκαν και συνελήφθησαν  αιχμάλωτοι χιλιάδες στρατιώτες μας. Μαζί και ο Σωματάρχης – Στρατηγός Τρικούπης, του οποίου το σπαθί επιδεικνύουν οι Τούρκοι, στο πολεμικό τους μουσείο στην Άγκυρα. Υπήρξαν όμως και  λαμπρά παραδείγματα, που διδάσκουν την αξία της πειθαρχίας για ένα στρατό. Η Ανεξάρτητη Μεραρχία διέσχισε όλη την Μικρασία Συγκροτημένη, δίδοντας μάχες και τελικά έφθασε στο Δικελή, απέναντι από τη Λέσβο αφού παρέλαβε μαζί της, δύο συντάγματα που είχαν αποκοπεί και 8.000 πρόσφυγες που είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Ο ηρωικός Διοικητής της, Συνταγματάρχης Θεοτόκης, με τους άξιους επιτελείς και διοικητές των μονάδων του, διεκπεραιώθηκε  τελευταίος στην απέναντι όχθη της Λέσβου. Θα προαχθεί σε Υποστράτηγο μετά το θάνατό του. Εν τω μεταξύ η τραγωδία ολοκληρώθηκε…Ο Ελληνισμός της Μικρασίας ξεριζώθηκε. Ο Νουρεντίν Πασάς επέτρεψε την διάπραξη εγκλημάτων κατά των αμάχων και τέλος ο Ατατούρκ, περπάτησε καθώς λέγουν- σε κλίμακα του Διοικητηρίου, στρωμένη με Ελληνικές σημαίες. ΕΠΙΛΟΓΟΣ Τα πρόσωπα της τραγωδίας, οι χιλιάδες ξεριζωμένοι πρόσφυγες, ο Ελληνισμός της Μικρασίας. Ο Βασιλιάς πέθανε αλκοολικός. Η δίκη, η καταδίκη και η εκτέλεση των έξη. Η ομολογία Βενιζέλου, μια δεκαετία μετά, λίγο προτού το θάνατό του ότι: Οι Δυτικές δυνάμεις μεταστράφηκαν υπέρ του Κεμάλ και εναντίον της Ελλάδος, διότι ο Ατατούρκ απείλησε ότι θ’ αποσύρει τις καταθέσεις του Σουλτάνου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την τράπεζα ROTSILD στο Παρίσι. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης σε επιστολή στο Βενιζέλο – (25-8-1922) γράφει για την απόφασή του να πάει σ’ εκλογές εν μέσω πολέμου «…είχατε την ατυχή και ένοχο έμπνευση να διατάξετε εκλογές…» Και τέλος ένα σκοτεινό πρόσωπο, έμπιστος του Βενιζέλου και της ΑΝΤΑΤ ο ύπατος αρμοστής Αρ. Στεργιάδης. Ο Χρυσόστομος Σμύρνης τον χαρακτήριζε παράφρονα εγωιστή Χρόνια μετά τον είδε στο Παρίσι μία πρόσφυγας από την Σμύρνη. Τον έφτυσε κατά πρόσωπο… Γύρισε και έφυγε σιωπηλός, σκοτεινός, ποτέ δεν μίλησε για τ’ αφεντικά του. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1) Η μελέτη της ιστορίας φωτίζει το παρελθόν, εξηγεί το παρών, και διδάσκει το μέλλον. Δυστυχώς για να βρούμε τα αληθινά γεγονότα πρέπει να ψάξουμε πολλές πηγές και να περιμένουμε πολλά χρόνια, διότι τα συμφέροντα που διαμορφώνουν τις ιστορικές συνθήκες έχουν εκπροσώπους, των οποίων οι κληρονόμοι δραστηριοποιούνται ακόμη στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου και επομένως έχουν λόγο να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια… 2)Μία μικρή δύναμη – χώρα δεν εμπλέκεται στα παιχνίδια των μεγάλων δυνάμεων, χωρίς εξασφάλιση ρητών εγγυήσεων. 3) Οι μεγάλες καταστροφές στην πατρίδα, συμβαδίζουν πάντα με κάποιους «Εθνάρχες» π. χ. 1922 Μ. Α. 1974 ΚΥΠΡΟΣ. Φαίνεται πως οι Εθνάρχες γεννούν το Διχασμό. Ο διχασμός πορεύεται ακόμα με την εξαπάτηση του λαού και τη δημιουργία φανατισμού. ΔΙΧΑΣΜΟΣ – ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ – ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ του λαού, είναι η καλλίτερη συνταγή για να τον οδηγήσουν στην καταστροφή. Αλλά έχουμε φθάσει πλέον στα όρια μας. Ο Ελληνισμός γύρω από την Μητροπολιτική Ελλάδα έχει αλλοτριωθεί. Οι εχθροί χτυπούνε πλέον τις πύλες της πατρίδας. Χρειάζεται Αφύπνιση και Εγρήγορση…

Δαφνομήλης