Γράφει ο Τάκις Τζίβας
Πιστή εδώ και μια δεκαετία στο ραντεβού της η Θεατρική ομάδα συλλόγου εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Νομού Αρκαδίας, μας χάρισε και πάλι μια μαγευτική κι αξέχαστη βραδιά.

Δυστυχώς μεγάλη ‘πνευματική λειψυδρία’ έχει πέσει στην πόλη μας και αυτή η ομάδα των διδασκάλων στέκουν ακόμη, τοποθετώντας τον πήχη πολύ ψηλά… Τους κρατά δεμένους η αγάπη τους για την πόλη, το λειτούργημα που υπηρετούν, το φως το αρχαιοελληνικό που πηγάζει απ’ την ψυχή τους. Είναι μια συνεχής προσπάθεια που αγγίζει τα όρια του άθλου. Ευτυχώς που υπάρχουν και δρουν ανιδιοτελώς χαρίζοντάς μας ανάσες δροσιάς που τις έχομε τόση ανάγκη τώρα τελευταία. Τι να πούμε για την παράσταση! Εκπληκτικές ερμηνείες, άριστη σκηνοθεσία και επιμελημένο με πολλή φροντίδα έως την παραμικρή λεπτομέρεια. Αξίζουν όλοι τους πολλά συγχαρητήρια, ολόκληρη η πόλη υποκλίνεται και σάς ευχαριστεί… Το έργο των Γιαλαμά – Πρετεντέρη που πρωτοπαίχθηκε το 1967 με πρωταγωνιστές Γιάννη Μιχαλόπουλο και Στέφανο Ληναίο, εμπνέεται από την αστείρευτη δεξαμενή του λαού μας,(γιατί ατέλειωτα είναι τα βάσανά του) την πάλη που κάνει η φτωχολογιά για να επιβιώσει, κάπου δεν μπορεί να τα καταφέρει γιατί ο αγώνας είναι άνισος και καταφεύγει σε διάφορα τερτίπια και τεχνάσματα… Εκείνη ακριβώς τη στιγμή κάποιο σκουπιδάκι θόλωσε τα μάτια μου και δεν είδα τον κ. Δαμάσκο να ηγείται του Δ. Ν.Τ. και να προσπαθεί ν’ ασελγήσει κατά της Ελλάδας – Ειρήνης Στρατάκη. Δεν είδα τον εργολάβο – αγορές , δανειστές, που πνίγουν τη φτώχεια με μνημόνια, ποινικές ρήτρες, υπερχρεώσεις. Το φτωχό κορίτσι προσπαθεί ν’ αποφύγει το σφιχταγκάλιασμα του φιδιού, να σώσει το σπιτάκι της – λαό της, τον γάμο της – υπόστασή της ως Έθνος και καταφεύγει σε τεχνάσματα, ψεύδη , και σοφιστείες. Δεν είδα ό,τι τα πράγματα έφθασαν ως το χείλος του γκρεμού , καθώς όλα αποκαλύφθηκαν… μα ευτυχώς που τη λύση την έδωσε ο Τένγκουλας – Λαός. Ήπιε τα κρασιά του πήρε το μπουζουκάκι του και πήγε επί τόπου να φωτίσει το πράγμα.

-Μάγκες κουλάρετε, τώρα μιλάω εγώ, ακούστε έμπνα:

ο Ανθρακώρυχος

Στη μέση μιας διώρυγος

κάθεται ο ανθρακώρυχος

ο πόνος του αφόρητος

 βουβός κι ανυποχώρητος…

Πουλάμε 50 μύρια δίσκους, ξοφλάμε εργολάβους, μνημόσυνα, Δουνουτούνια και τα ρέστα… μένει και κάτι για μας τους φουκαράδες… Δεκτόν; Νομίζω…

Οι συντελεστές της παράστασης:

Μαρίκα: Μπέσυ Πετροπούλου-Λειβαδίτη

Αντρέας: Σπύρος Βαρδουνιώτης

Δημήτρης: Βασίλης Χρονόπουλος

Πασχάλης: Τάσος Κωνσταντούρος

Γιώργος: Πάνος Ηλιόπουλος

Ειρήνη: Μαρία Σύριος

Τσεβάς: Γιώργος Καζαντζίδης

Πόλυ: Γεωργία Τζανή

Σάββας: Αντώνης Αντωνίου

Εργολάβος: Θανάσης Μπουρνάς

Σόφη: Φωτεινή Βαρτζιώτη

Γιατρός: Βασίλης Ντέμος

Ρίκα: Πόλα Τσιπιανιτοπούλου

Σκηνογραφία: Γιώτα Τσαγκλή

Φωτισμός: Τηλεηχητική

Υποβολείο: Ρένα Κωστήρη-Γεωργία Τζανή

Φροντιστήριο: Άννα Μπράμου, Μαρία Σύριου, Φωτεινή Βαρτζιώτη, Πόλα Τσιπιανιτοπούλου

Ταξιθεσία: Αγγελική Μίσσιου, Κατερίνα Γιαννακοπούλου

Κατασκευή Σκηνικών: Φάνης Ζιαζιάς, Νίκος Χριστοδουλόπουλος

Την επιμέλεια της παράστασης έχει η Φρόσω Χατζοπούλου