Υπό Αιδεσιμολ. Δημητρίου Λυμπεροπουλου

Εφημερίου Ιερού Ναού Προφ. Ηλιού Τριπόλεως

–         Η έμπρακτος αγάπη στον κάθε άνθρωπο

–         Η αγάπη που εκδηλώνεται με τα έργα.

 Με δυο λέξεις ‘‘Η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ’’. Να το εισιτήριον για την μέλλουσαν ζωήν. Πολύς λόγος γίνεται για επενδύσεις. Οι άνθρωποι, ειδικά σε αυτούς που περισσεύουν χρήματα, έχουν συνεχή μέριμνά τους, το πώς θα τα επενδύσουν καλύτερα. Στην τράπεζα ή στο χρηματιστήριο.

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο ένας εκ των τριών Μεγάλων Ιεραρχών, μας λέγει και τούτο διαχρονικά. Πως, η πλέον συμφέρουσα επένδυσις, είναι η ‘‘ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ’’. Δίδοντας τα λεπτά για ελεημοσύνη, αγοράζεις διαμερίσματα στον Ουρανό. Είναι η καλύτερη Τράπεζα να τα καταθέσεις. Είναι η Τράπεζα που σου δίνει 100% επιτόκιον.

Η απόρθητη αποθήκη για να σφραγίσεις την περιουσία σου, και να είναι σίγουρη ότι δεν θα γίνει λεία κλεπτών, είναι αυτά τα στόματα των φτωχών.

Κάνοντας ελεημοσύνη σε φτωχό, δανείζεις τον Θεόν. Ο Θεός θα σας επιστρέψει το δάνειον εκατονταπλάσιον. Ο Θεός δεν δανείζει, αλλά τουναντίον χαρίζει. ‘‘Ο ελεών φτωχόν δανείζει Θεώ’’.

Ο Ιερός Χρυσόστομος μας παραγγέλλει ότι : ‘‘Η ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ’’ ανεβάζει τον άνθρωπο ψηλά πολύ ψηλά. Μεγάλα τα φτερά της Ελεημοσύνης. Διασχίζει και σπαθιάζει τον αέρα, τα ουράνια σώματα, και βαδίζει κοντά στον Πλάστη και Δημιουργό. Την ονομάζει μάλιστα, ‘‘βασίλισσα των αρετών’’.

Πολύ πιο θαυμαστά μας λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: ‘‘Μην τεντώνεις τα χέρια στον Ουρανό, αλλά στα χέρια των φτωχών. Αν εκτίνεις τα χέρια σου στα χέρια των φτωχών, έπιασες την κορυφήν του Ουρανού.

Ο μακαριστός Παΐσιος ο Αγιορείτης προτρέπει: Δεν υπάρχει πιο έξυπνος άνθρωπος από τον ελεήμονα, που δίνει γήινα φθαρτά πράγματα, και αγοράζει άφθαρτα.

Όταν ενδιαφερόμεθα για τον πλησίον, υποχρεώνωμε έτσι τον Χριστόν να ενδιαφερθεί για μας. Μέσα στην αγάπη για τον πλησίον μας, κρύβεται η απέραντος αγάπη μας για τον Χριστό.

Θαυμαστά τα λόγια του Ιωάννου του Ελεήμονος. «Μην επαινείτε τόσο εύκολα, αν δεν γνωρίζετε καλώς, τι θα πει χριστιανική τελειότητα».

Να μια συγκινητική ιστορία. Άνθρωπος τις δίδει στους φτωχούς όλα τα χρήματα και τα υπάρχοντά του, και τέλος το πανωφόρι του. Προχωρεί και βλέπει άνθρωπον γυμνόν να τρέμει από το κρύο. Βγάζει το εσωτερικό του ρούχο και τον ενδύει. Τέλος δέχεται να πωληθεί δούλος, για να ενισχύσει μάνα χήρα με ορφανά παιδιά.

Ο Θεός δεν μας λέγει να δείξωμε σε έναν τέτοιο βαθμό την αγάπη για τον πλησίον μας, αλλά να δείξωμε όση περισσότερη αγάπη μπορούμε. Ο Κώστας Παλαμάς μας λέγει :

«Ο Χριστός να καίγονται γυρεύει

γι’ Αυτόν καρδιές, ΟΧΙ κεριά,

και με σταυρούς κανείς δεν τον λατρεύει,

και γονατίσματα βαριά».

΄΄Γιατί λατρεύει τον Χριστό

όποιος δίνει για τον πλησίον την ζωή,

όποιος το γυμνωμένο κρυφοντύνει

και τον φτωχό τον ελεεί΄΄.

Στην έσχατη κρίση δεν θα ερωτηθεί κανείς, πόσες μετάνοιες έκανε, πόσο αυστηρά νήστεψε, αλλά θα ερωτηθεί. Έδωσε τροφή στους πεινασμένους; Ρούχα στους γυμνούς; Επεσκέφθη και φρόντισε τους πάσχοντες συνανθρώπους μας στα ευαγή ιδρύματα; Παρείχε τις πρώτες βοήθειες σε σεισμοπαθείς, σε πυρόπληκτους, έδωσε μια σταγόνα από το αίμα του, για τον αδελφόν του, που ευρίσκεται στην εντατική θεραπεία του Νοσοκομείου, μεταξύ ζωής και θανάτου, από κάποιο επώδυνο περιστατικό;

Και πάλι ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. ‘‘Δεν σε ανεβάζει αδελφέ μου μόνη της η νηστεία στον Ουρανό, εάν δεν έχει συντροφιά την ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ’’. Αυτές είναι οι δυο πτέρυγες να φθάσουμε ψηλά.

Για να κάνωμε ελεημοσύνη δεν χρειάζεται να έχωμε περιουσία. Εκ του υστερήματός μας λέγει ο Θεός. Να μεριζώμεθα την φέτα του ψωμιού μας με τον αδελφόν μας που πεινά. Όταν ντύνεις έναν φτωχό, είναι το ίδιο σαν να ενδύεις τον ίδιο τον Χριστό.

Εάν δεν έχεις να δώσεις, τίποτα, ΄΄δάκρυσε΄΄. Η συμπόνια που βγαίνει μέσα από τα μύχια της ψυχής, είναι ένα μεγάλο φάρμακο για εκείνον που είναι δυστυχισμένος.

Υπάρχουν χιλιάδες εκατομμύρια φτωχών που είναι ανέστιοι, άοικοι και άπολοις. Χωρίς ψωμί, χωρίς στήριγμα. Άνθρωποι που τρέμουν από το κρύο σαν τα σκυλιά, και μέσα στην παγωμένη χαραυγή, ή κατά τη δύση του Ηλίου, κτυπούν δειλά – δειλά με τα σκελετωμένα χέρια τους και εξουθενωμένοι, πραγματικά φαντάσματα, το τζάμι της κουζίνας κάποιου σπιτιού, σαν το σπουργήτι στον χιονιά, για μια φέτα ψωμί, ή για ένα ψίχουλο από τα περισσεύματα των αγαθών του τραπεζιού της οικογένειας.

Και πάντα επίκαιρες οι συμβουλές σοφών Αγίων Γερόντων.

΄΄Η περιουσία μας να είναι περιουσία των πονεμένων΄΄.

΄΄Τα δικά μας τα δικά σου΄΄.

Αυτό μας προτάσσει ο χριστιανισμός. Με το να παίρνει κανείς γεμίζουν τα χέρια του. Με το να δίνει γεμίζει η καρδιά του. Με το να κάνει αρμονικά και τα δυο γεμίζει η ζωή του.

Τι κι αν κρεμάσει κανείς το ίδιο το Ευαγγέλιο κοντά στο κρεβάτι του, χωρίς να κάμνει τίποτα; Ενώ εάν έχομεν σε μια γωνιά του δωματίου μας, ένα μικρό κιβώτιο για τους φτωχούς, δίδομε φτερά στην οικογένεια και κάνουμε το σπίτι μας άγιο.

Ας γίνουμε σπλαχνικοί και ελεήμονες, για να ελεηθούμε και εμείς, από τον Θεό και τους ανθρώπους.

Υπάρχουν λόγια μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας.

΄΄Τρώγε το πρωινό μόνος σου.

Το μεσημεριανό μοίραζε με τον φίλο σου.

Το βραδινό δώστο στον εχθρό σου΄΄.

Και πάλι τα λόγια μιας ευλαβούς ψυχής, απευθυνόμενης στον Χριστό.

΄΄Κύριε όταν πεινώ, δος μου κάποιον να θρέψω.

Όταν διψώ δος μου κάποιον να ποτίσω.

Όταν κρυώνω δος μου κάποιον να ντύσω΄΄.

 

Το μόνο που θέλω να ακούσω από εσένα Κύριε μου, το «εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε».

Σύμφωνα με τις εκάστοτε στατιστικές εξάγονται τα ακόλουθα ενδεικτικά στοιχεία.

7.000.000 παιδιά πεθαίνουν ετησίως από την πείνα.

100.000 παιδιά πεθαίνουν ημερησίως στην Αιθιοπία. Πολλά εκατομμύρια ανθρώπων ζουν με 50 €υρώ τον χρόνο.

Όλα τα ανωτέρω θα είχαν αποφευχθεί εάν δεν δαπανώντο αστρονομικά ποσά για εξοπλισμούς και για φονικά όπλα.

Για την αγορά ενός πολεμικού αεροπλάνου φάντομ, χτίζεται ένα μεγάλο ξενοδοχείο.

Για την κατασκευή ενός πυραύλου, είναι ένα ημερήσιο φαγητό για 40.000.000 ανθρώπους.

Να σταματήσουν οι εξοπλισμοί, για να τραφούν 500.000.000 άνθρωποι. Τα πεδία των μαχών να γίνουν εύφορη γη. Τα κράνη να γίνουν ζεστές φωτιές. Τα όπλα να γίνουν άροτρα και να οργώσουν την γη. Τα τανκς να γίνουν τρακτέρ και άλλα χρήσιμα γεωργικά εργαλεία.

Γιατί οι εξοπλισμοί είναι θέμα αφοπλισμού της καρδιάς μας. Εφ’ όσον αφοπλιζόμεθα, (διώχνομε τον Θεό από την ζωή μας), θα εξοπλιζόμεθα με το μίσος, και τον φθόνο για τον συνάνθρωπό μας.

Ο μεγάλος Ντοστογιέφσκι μας λέγει : «Δίχως Θεό όλα επιτρέπονται».

Εδώ θέλω να καταγράψω μια αληθινή ιστορία. Κάποτε σε ένα χωριό, ζούσε ένας γέροντας ο Μπάρμπα Μήτρος, υποδηματοποιός το επάγγελμα. Μπάλωνε τα σχισμένα παπούτσια με το σουχλί και την βελόνα με τον κερομένο σπάγγο. Προσπαθούσε να βγάλει το μεροκάματο. Ένα βράδυ κουρασμένος ξάπλωσε δίπλα στο τζάκι, στο παραγώνι, και άρχισε να διαβάζει ένα παλιό βιβλίο με την λάμπα πετρελαίου κρεμασμένη στο καρφί. Διάβαζε για τον Χριστό που πήγε στο σπίτι του φίλου του Λαζάρου. Αναλογίστηκε και είπε.

Πόσο θα ήθελα να ΄ρθεί ο Χριστός και σε μένα, στο δικό μου φτωχικό σπίτι. Για μιας άκουσε μια φωνή. Θα έλθω αύριο στο σπίτι σου. Ταράχτηκε. Την επομένη ο μπάρμπα Μήτρος πήγε στην εκκλησία. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας γύρισε στο σπίτι του και περίμενε εναγωνίως. Περίμενε. Περίμενε.

Για μιας, μέσα σε ένα παγερό πρωινό, σε μια μισοσκότεινη μέρα, από την μολυβένια συννεφιά, φάνηκε να έρχεται κάποιος. Αναγνώρισε ότι ήταν ο οδοκαθαριστής της γειτονιάς τυλιγμένος στο ζεστό του πανωφόρι με την κουκούλα στο κεφάλι του. Έλα μέσα του φωνάζει ο μπάρμπα Μήτρος. Έλα μέσα να σου δώσω έναν καφέ να ζεσταθείς. Ήπιε τον καφέ και έφυγε χαρούμενος να συνεχίσει την δουλειά του.

Ο μπάρμπα Μήτρος ακόμη περίμενε μήπως και φανεί ο Χριστός. Περνούσαν αρκετοί άνθρωποι, νέοι, γέροι, παιδιά. Μ΄ ένα χαμόγελο στα χείλη, τους χαιρετούσε, και τους καλούσε να έρθουν μέσα να ζεσταθούν.

Στην φτωχή γερόντισσα προσέφερε ένα πιάτο ζεστό φαγητό. Στο μικρό παιδάκι με τα σκισμένα παπούτσια, του έδωσε ένα ζευγάρι καινούργια που είχε φτιάξει μόνος του.

Πολλοί πέρασαν, αλλά ο Χριστός όμως δεν φάνηκε. Κάθισε λυπημένος ο μπάρμπα Μήτρος, και άκουσε μια φωνή να του λέγει  «Ήλθα». Ήμουν πεινασμένος και μου έδωσες να φάω. Να πιώ νερό. Με πόδεσες. Με έντυσες. Εμένα βοήθησες μπάρμπα Μήτρο.

Ω Θεέ μου ! Αισθάνομαι βαθιά ανακουφισμένος.

Η έννοια της αγάπης για τον συνάνθρωπο, είναι τόσο μεγάλη, όσο μεγάλες είναι και οι καρδιές ευαίσθητων συνανθρώπων μας.

Ένας Αμερικανός πρύτανης Πανεπιστημίου, προσέφερε το ένα του νεφρό, σε Έλληνα καθηγητή, χωρίς να έχει καμία συγγένεια μαζί του. «Δημήτρη έχω δύο νεφρούς, ο ένας είναι δικός σου».Το μέγεθος της φιλανθρωπίας είναι πολύ- πολύ μεγάλο.

Στην Φλώριδα της Αμερικής, κυρία ονόματι Georgia Papson, κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Πλημμυρισμένη από αγάπη και πόνο για τον πάσχοντα συνάνθρωπο, διέθεσε ολόκληρο το ποσόν, για την ανέγερση ενός ιδρύματος, που θα κάλυπτε τις ανάγκες των πτωχών.

«Δεν μπορώ να βλέπω πεινασμένους, και φτωχά παιδιά, είπε στους δημοσιογράφους».

Μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, υπάρχουν Άγιες μορφές, που παραμένουν ανά τους αιώνες, οδοδείκτες και παραδείγματα προς μίμηση. Είναι τα τετιμημένα εκείνα πρόσωπα, που έχουν αφήσει την σφραγίδα τους ανεξίτηλη εις τας δέλτας των ιερών κειμένων. Είναι οι φωτεινές μορφές του Χριστιανισμού.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, Κύπριος το γένος, (555-619), Αρχιεπίσκοπος Αλεξάνδρειας, ο άγιος της αγάπης.

Παρείχε χιλιάδες μερίδες φαγητού ημερησίως σε πεινασμένους.

Είχε πλοία που μετέφεραν τρόφιμα σε διάφορες πόλεις.

Πανδοχεία για να φιλοξενεί τους περαστικούς από την Αλεξάνδρεια.

Είχε ιδρύσει νοσοκομεία και μαιευτήρια.

Έδειξε σπουδαίο ενδιαφέρον για τους δούλους λέγοντας ότι δεν πρέπει να υπάρχουν, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι τέκνα ενός και μόνον αληθινού Θεού.

Φωτεινότατο παράδειγμα ο Μέγας Βασίλειος ο ουρανοφάντωρ, ο εις εκ των Τριών Ιεραρχών, μία από τις πιο φωτεινές μορφές της Χριστιανοσύνης. Ο έξοχος συγγραφέας, ο αληθινός ποιμένας, ο θησαυρός της Ορθοδοξίας, ο ταπεινός υπηρέτης του Χριστού. Ασθενικός στο σώμα, αλλά γίγαντας στο πνεύμα, διαμάντι στην ψυχή.

Ένιωθε τόσο αναπαυμένος ψυχικά, όταν μάθαινε ότι η δυστυχία λιγοστεύει. Ίδρυσε το άπειρου κάλους και αμύθιτης αξίας το φιλανθρωπικό συγκρότημα που ονομάστηκε ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΑ, εις την Καισάρειαν της Καππαδοκίας, αναδειχθής Επίσκοπος, για να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο και την δυστυχία.

Ας ιδρύσωμεν και εμείς την δική μας ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΑ με αγάπη.

Ας θυσιάσωμεν λίγη ώρα από τα προσωπικά μας καθήκοντα και υποχρεώσεις, για να δώσωμεν χείρα βοηθείας στον πονεμένο συνάνθρωπό μας, που τείνει το τρεμμάμενο χέρι του, για να σφίξει ένα άλλο χέρι χριστιανικό, και να νιώσει ότι ακόμη ζει.

Ας κάνουμε μια μικρή θυσία για τον συνάνθρωπό μας.

Η αγάπη δεμένη με τη θυσία, αυτό σημαίνει Χριστιανισμός.

Και μια προσευχή ικεσία στον Πλάστη και Δημιουργό.

Ω Θεέ μου. Ας έρθει η βροχή της αγάπης σου, να ξεπλύνει την κοινωνία μας, από το στίγμα του μίσους και να μουσκέψει τις αδιάβροχες κλειστές ψυχές.

Ας γίνει η αγάπη ο καταστατικός χάρτης της ζωής μας.

Ας λιώσει τους πάγους που περιβάλλουν τις καρδιές μας.

Θεέ μου, πλάσε μια καινούρια γενιά, αλλιώτικη, ζυμωμένη με αγάπη.

Μεταμόρφωσε Θεέ μου, τον κόσμο μας, σε κόσμο αγάπης.

 

                                                                            24-2-2012