«Ποιος είδε κράτος λιγοστό»
Το παρακάτω ποίημα γράφτηκε εδώ και πάνω από έναν αιώνα, για την τότε εποχή. Η νοοτροπία του Έλληνα από τότε μέχρις σήμερα δεν έχει αλλάξει και πολύ. Εθνική μας κληρονομιά αυτά που λέει ο ποιητής της σάτιρας, Σουρής που και σήμερα αν ζούσε τα ίδια και χειρότερα θα έγραφε…
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό
εκατό να ξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να’ χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρουμε τι λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα κι αυτό είναι ωραίο
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο’ να λουστρίνι στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι μπόι μικρομεσαίο,
ύφος του γόη ψευτομοιραίο
Λίγο κατσούφης λίγο γκρινιάρης
λίγο μαγκούφης λίγο μουρντάρης
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κ ι «ωχ! αδερφέ»
Ωσάν πολίτης σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο δερβέναγάς!
Δυστυχία σου Ελλάς
με τα τέκνα που γεννάς!
Ω Ελλάς ηρώων χώρα
τι γαïδάρους βγάζεις τώρα;
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.