Χαράματα δεν πρόλαβε αυγή να σε φιλήσει
η κόρη του Πανδίωνα, η μαύροχελιδώνα
σε πήρε απ’ τον μικρόκοσμο ψηλά να σ’ οδηγήσει
μες στης Νεφέλης δώματα, σε δροσερό λειμώνα…

Την αγαπημένη μας, την δική μας Ελένη θρηνούμε από σήμερα και αύριο και κάθε μέρα… Αξιαγάπητη, καλοπροαίρετη πάντα με το χαμόγελο, βοηθούσε με τις γνώσεις και την προσωπικότητά της στην οργάνωση πολλών πολιτιστικών εκδηλώσεων κι άλλων πολυποίκιλλων ζητημάτων που άπτονταν λεπτών χειρισμών…Τα μέλη του πολιτιστικού Συλλόγου εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στους οικείους της για την απώλεια της αγαπημένης τους κόρης… Καλό ταξίδι Ελένη…

Ρωτώ τις κόρες του Βοριά και του Νοτιά τ’ αδέρφια
πως μπόρεσαν και κλέψανε το φωτεινό το άστρο,
πάγωσε η έρημη καρδιά, μας θόλωσαν τα μάτια,
στέρεψε το χαμόγελο, αγκομαχά ο λόγος
σαν βγαίνει απ΄ τα χείλη μας κουνώντας τα μαντήλι…

Ήρθε και ήταν βιαστικός ο άσπρος Καβαλάρης,
χαράματα σε πλάνεψε κόρη μου ο Μακιαβέλλης
με το λευκό του το φαρί κάλπασε για τα Νότο.

Σταμάτησε για μια στιγμή ν’ αφουγκραστεί τους θρήνους,
πόσες καρδιές εράγισε και πόσα μάτια τρέχουν
για να ποτίσει τ’ άλογο και να λουστείς καλή μου
να σε χαρεί η Μάνα του να δώσει την ευχή της…

Που ταξιδεύεις άχρονε, αυτόδικε ιππότη;
Στα παρακάλια δεν ακούς, αδιαφορείς στον πόνο
ζηλόφθονε όπου όμορφα εκεί γάμους γυρεύεις…

Δεν θα την πάρεις άκλαυτη κι αχτένιστη την κόρη
νύφη θα τη στολίσουμε με όλα τα προικιά της
και με τραγούδια πένθιμα με ρόδα ανθισμένα
θα στρώσουμε να κατεβεί του Αϊδωνέα σκάλες.

Τάκις Τζίβας